سینما اسکوپ Cinemascope چیست؟

سینما سکوپ: این عدسی توسط یک فرانسوی به نام «هانری کرسین»در سال ۱۹۲۷ اختراع شد.

با اینکه چندین بار در نمایشگاه‌های مختلف معرفی شده بود، با این وجود تا سال۱۹۵۲ مورد توجه قرار نگرفت. در موقع فیلم‌برداری سینما اسکوپ، جلوی دوربین‌های معمولی یک عدسی مخصوص به نام «آنامورفیک»یا مغشوش‌کننده نصب می‌کنند که دارای دو خصیصه استثنایی است. یکی آن که استوانه شکل می‌باشد و دارای قطر زیادی است و دیگر آنکه تصویر را روی نوار فیلم جمع می‌کند.

CinemaScope is an anamorphic lens series used, from 1953 to 1967, for shooting widescreen movies. Its creation in 1953 by Spyros P. Skouras, the president of 20th Century Fox, marked the beginning of the modern anamorphic format in both principal photography and movie projection.

نمونه صفحه فیلمنامه (خارجی)

سلام

بد نیست بعنوان یک فیلمنامه نویس با اصطلاحات خاص انگلیسی صفحات فیلمنامه آشنا باشیم.

موفق باشید.

Saramonic BMCC چیست؟ تبدیل پورت XLR به 6.3

سلام

دوربین های سری مدیوم Cinema بلک مجیک یعنی 2.5k و 4k دارای 2 ورودی 1/4 یا 6.3mm هست.

برای تبدیل پورت XLR به 6.3 می توان از Saramonic استفاده کرد.

معرفی کتاب برای فیلمنامه نویسی و یا فیلمسازی

سلام

امروز در یک جلسه فیلم، یکی از دوستان که از کارشناسان سینماست چند جلد کتاب معرفی کرد

که بعضی از اونارو خونده بودم و بعضی دیگه نه

و از اونجایی که توصیه بدی نمیتونه باشه

معرفی میکنم ...

داستان- رابرت مک کی- ترجمه گذرآبادی

راه داستان- ترجمه گذرابادی

فیلم کوتاه در باره دیگران- ژان کلود

هنر دقت- مایکل اوپتیس- ترجمه احمد الستی

کارگاه سناریو- مارکز

دگما 95 (Dogme ) ، مانیفست سینمایی «فون‌تریه»

در سال 1995، همزمان با 100 سالگی سینما، فون تری‌یر، وینتر برگ، یاکوبسن و لورینگ اساسنامه معروفشان را در یکی از جلسات یک همایش بین‌المللی تحت عنوان «سینما در آستانه ورود به دومین سده» که در پاریس برگزار می‌شد، منتشر کردند. در این جلسه فون‌ تری‌یر به نمایندگی از گروه دگما مرامنامه‌ای را که تنظیم کرده بود، خواند و سپس آن را به میان جمعیت پرتاب کرد و سالن ادئون را ترک کرد. 

این مرامنامه شامل 10 بند بود که هیچ چیز تازه‌ای به تکنیک‌های آزموده شده سینمای جهان اضافه نمی‌کرد. درواقع این مرامنامه آمده بود تا فیلم‌ها را با حالتی متحدالشکل درآورد و به نوعی اعتراض خود را به موج نوی فرانسه اعلام دارد.

استوری بورد (storyboard) چیست؟ (+ دانلود کتاب آموزشی)

استوری برد یا فیلم‌نامهٔ مصور ، پلی میان یک فیلم‌نامه مکتوب و جهان تصویری رسانه‌های بصری است. اگر داستان به شکل فیلم‌نامه نوشته شده باشد باید بهترین میزانسن برای هر صحنه طراحی شود. در رسانه‌های بصری بیان داستان با تصویر، گامی لازم است تا کشف کنید که داستان چگونه به فیلم ترجمه خواهد شد. فیلم‌نامه مصور اجازه می‌دهد تا بهترین راه را برای بیان تصویری هر کنش داستان یافت. علاوه بر کشف نحوه بیان تصویری داستان باید بر روی مشخصات سینمایی فیلم مانند زوایای دوربین، ترکیب‌بندی، تداوم، حرکت اشیاء و شخصیت‌ها، برش‌ها، ژست‌ها، حالات چهره و تا حدی ریتم کار کرد.

اگر تهیه کننده وقت و زمان کافی در اختیار کارگردان و طراح استوری برد قرار دهد، در واقع آن‌ها این شانس را خواهند داشت تا داستان را به بهترین شکل ممکن پردازش و آماده اجرا کنند. هرچه زمان بیشتری برای استوری برد صرف شود نتیجه کار درخشان‌تر و بهتر خواهد بود. در یک سیستم ایده‌آل، تولید یک فیلم انیمیشن آغاز نمی‌شود مگر اینکه استوری برد تکمیل شده باشد و نقائص آن نیز رفع شده باشد. از آنجایی که استوری برد آخرین مرحله از مراحل ارزان (در مقایسه با سایر قسمت‌های تولید مانند متحرکسازی، جلوه‌های ویژه و …) در مسیر تولید است، در نتیجه بهترین زمان ممکن برای بررسی و رفع هرگونه مشکل احتمالی است که ممکن است در آینده باعث هدر رفتن بودجه، امکانات و یا نیروی مفید انسانی شود.
طراحی استوری برد معمولاً پس از مرحله دکوپاژ انجام می‌شود و اطلاعات نوشته شده توسط کارگردان کنار تصاویر آن درج می‌گردد.

موتیف (در ادبیات و نوشته) چیست و چگونه شکل می گیرد؟

«موتیف (motif) یکى از برجسته ترین ایده ها در اثر ادبى یا قسمتى از ایده اصلى است؛

و ممکن است یک نشانه مخصوص، یک تصویر مکرر یا نمونه لفظى باشد.»

این اصطلاح یکی از اصطلاحات رایج در هنر و ادب و همچنین علم و فن است. بحث از موتیف در نقد و تحلیل جنبه‌های ساختاری و محتوایی آثار ادبی فواید و کارایی‌های بسیاری دارد. از این‌رو اطّلاع از جوانب معنایی و تعاریف آن برای پرداختن به آثار و تحلیل آنها ضروری است.

 

برای مطالعه مقاله کامل به لینک زیر مراجعه کنید:

http://iranfilmport.com/88

نظریه آپاراتوس (Apparatus theory)

یک نظریه برجستهٔ سینمایی در خلال دههٔ هفتاد و پس از آن است. این نظریه خود منتج از نظریات مارکسیستی، نشانه‌شناسی و روانکاوی است. طبق این نظریه سینما در اساس یک طبیعت ایدئولوژیک دارد، بدان سبب که مکانیسم نمایش آن یک مکانیسم ایدئولوژیک است. این مکانیسم البته شامل دوربین و تدوین هم می‌شود. موقعیت محوری تماشاگر در سینما نیز یک موقعیت ایدئولوژیک است. این مسئله البته چیزی نیست که به سینما تحمیل شده باشد، بلکه در نهاد و ماهیت سینما چنین مکانیسم ایدئولوژیکی نهفته است.

طبق این ماهیت ایدئولوژیک، تماشاگر تصور می‌کند که آن‌چه می‌بیند کاملاً واقعی و رئالیستی است. اما این تکنولوژی ماهیت خودش را پنهان می‌کند. یعنی تماشاگر فراموش می‌کند در سینماست و چیزی که می‌بیند واقعیت نیست. بلکه ۲۴ عکس در ثانیه است.

نظریه آپاراتوس ابتدا توسط ژان لویی بودری و از خلال دو رسالهٔ تاثیرات ایدئولوژیک آپاراتوس (۱۹۷۱) و آپاراتوس (۱۹۷۵) ارائه شد. بودری به شدت متأثر از روانکاوی ژاک لاکان و مارکسیسم لویی آلتوسر بود. بعدها این نظریه توسط فمیسنیست‌ها و سایر تحلیل‌گران فیلم به شکل‌های متنوعی به کار رفت.صحبت این نظریه در این باره است که بیننده توسط متن فیلمیک احضار می‌شود، به عبارت دیگر فیلم سوژه را قوام می‌دهد، سوژه معلول متن فیلمیک است. به بیان دیگر، بیننده در مقام سوژه، توسط معانی متن فیلمیک ساخته می‌شود.

منبع:  هیوارد، سوزان، مفاهیم کلیدی در مطالعات سینمایی، ترجمهٔ فتاح محمدی، نشر هزاره سوم ۱۳۸۱

سبک شناسی سینمایی (3)

8) رئالیسم جادویی

رئالیسم جادویی (Magic Realism) یکی از شاخه‌های واقع‌گرایی (رئالیسم) در مکاتب ادبی است که در آن ساختارهای واقعیت دگرگون می‌شوند و دنیایی واقعی اما با روابط علت و معلولی خاص خود آفریده می‌شود. در داستان‌هایی که به سبک واقع‌گرایی جادویی نوشته شده‌اند، همه چیز عادی است اما یک عنصر جادویی و غیرطبیعی در آن‌ها وجود دارد. پس از فروپاشی مکتب رمانتی‌سیسم مکتب رئالیسم به وجود آمد.

سوپر ایمپوز (superimpose) - دو نما در یک نما

سوپر ایمپوز (چیزی را روی چیزی قرار دادن) به نمایی اطلاق می شود که نمایی در نمایی دیگر بصورت تداومی قرار بگیرد.