جلوه‌های ویژه سینمایی

جلوه‌های ویژه بطور کلی در سینما به دو دسته تقسیم می‌شود:

۱ - جلوه‌های ویژه میدانی
     1-1: جلوه‌های نوری
     2-1:جلوه‌های مکانیکی
۲ - جلوه‌های ویژه دیداری

جلوه‌های ویژه میدانی

جلوه‌های ویژه میدانی (Special Effects) در صنعت فیلم سازی به تصاویری گفته می‌شود که در زمان ساخت فیلم، ساخت آنها مشکل باشد. این صحنه‌ها به صورت واقعی و رئال کار می‌شوند و همهٔ آنها توسط بدلکاران، هنرمندان، فیلمبردران و تعدادی متخصصان مواد منفجره و ماکت سازی اجرا شده و با خود دوربین‌ها ضبط می‌شوند و بعضی از آن‌ها بعد از ضبط کار می‌شوند.

جلوه‌های ویژه به دو دستهٔ جلوه‌های نوری و جلوه‌های مکانیکی تقسیم می‌شود.

جلوه‌های نوری

(که جلوه‌های عکسی نیز خوانده می‌شوند) تکنیک‌هایی هستند که در آن‌ها تصاویر یا فریم‌های فیلم به صورت عکسی ایجاد می‌شوند که این به طریق «درون-دوربینی» و با استفاده از نوردهی چندگانه، ترکیب تصاویر یا فرایند شوفتان است، و یا به طریق فرآیندهای پس از تولید و با استفاده از چاپگر نوری است.

جلوه‌های مکانیکی

(که جلوه‌های عملی یا فیزیکی نیز خوانده می‌شوند) تکنیک‌هایی هستند که هنگام فیلمبرداری اصلی به صورت واقعی ضبط می‌شوند. این شامل اشیاء مکانیکی، صحنه‌سازی، مدل‌های مقیاسی، آتش‌بازی و جلوه‌های جوی (ایجاد جلوه‌های باد، باران، مه، برف و ابرهای فیزیکی) می‌شود. ایجاد یک خودرو با حرکت خودکار و یا انفجار یک ساختمان از نمونه‌های جلوهٔ مکانیکی هستند.

قبل از آن که رایانه‌ها قادر به تولید چنین تصاویری باشند نیز فیلم سازان جلوه‌های ویژه سینمایی فراوانی را می‌ساختند. آنها برای ساخت این جلوه‌ها از مدل‌های گچی، نمونک‌های مقوایی، عروسک‌ها و مدلهای کوچک شده استفاده می‌کردند. البته مفهوم Special Effects به معنی جلوه‌های ویژه میدانی با Visual Effects به معنی جلوه‌های بصری را نباید با هم اشتباه گرفت. جلوه‌های ویژه آن است که توسط بدلکاران و در میادین به طور واقعی اجرا می‌شوند.

جلوه‌های ویژه دیداری

امروزه اگر ساخت یک جلوه در مقابل دوربین بطور زنده غیرممکن یا دارای هزینه زیادی باشد از جلوه‌های ویژه بصری استفاده می‌شود. جلوه‌های ویژه شامل کامپوزیت، روتوسکوپی، انیمیشن، ترکینگ و ... است که اکثرا ساخت آنها نیز گرانقیمت است و به هزینه تولید فیلم‌های هالیوودی مبلغ چشمگیری می‌افزاید.

منبع: ویکی

عمق میدان (2) (Depth of field) - نقش لنز و دیافراگم

با سلام

قبل از خواندن این پست، پست شماره (1) را بخوانید: از اینجا

در این پست در رابطه با نقش لنزها در عمق میدان صحبت خواهیم کرد.

(1)

بطور کلی؛ هر چقدر با لنز تله‌تر عکسی بگیریم، عمق میدان کمتری داریم. فرض کنید دو عکاس، یکی با لنز 200 در 30 متری یک فرد و دیگری  با لنز 85 در 15 متری همان فرد از آن شخص عکسی می‌گیرند. عکسی که عکاس اولی با لنز 200 می‌گیرد عمق میدان کمتری دارد.

متد اکتینگ چیست؟ ( Method acting )

بازیگری مِتُد به انگلیسی Method acting که با نام متد استانیسلاوسکی (کنستانتین سرگئی استانیسلاوسکی (زاده 17 ژانویه 1863 - درگذشته 7 اوت 1938) بازیگر و مدیر تئاتر روس بود. گرچه دستاوردهای او به عنوان بازیگر و کارگردان بزرگ بوده ولی مهمترین سهم او به خاطر پرتوی است که بر فنون بازیگری افکنده‌است. متد اکتینگ که او مبدع آنست بر اساس توجه به تمرین خوب به مقتضای نیاز طبایع و ملیتهای مختلف تحول یافته‌است.) نیز شناخته می شود نوعی فن تربیت بازیگر است که اول بار توسط کنستانتین استانیسلاوسکی کارگردان و مدرس تئاتر طرح شد.نوعی سبک بازیگری است که در آن هنرمند خود را به جای کاراکتر داستان قرار می‌دهد و مدتی با آن زندگی می‌کند.

جهت خواندن ادامه ی مقاله به سایت اصلی مراجعه کنید (کلیک کنید)

نمای «هم کانونی» - Split Diopter

با سلام

ترجمه ای («هم کانونی») که بنده برای عبارت split diopter  ارائه داده ام، خودنگاشته  است، بنابراین ممکن در جاهای مختلف ترجمه های مختلفی ارائه شود.

نماهای هم کانونی به نماهایی اطلاق می شود که دو سوژه در اختلاف کانونی فاحشه ای از یکدیگر قرار گرفته و نورم قضیه آن خواهد بود که یکی کاملا Focus و دیگری کاملا Flow باشد ولی اینگونه نیستو بلکه بوسیله ترفندهای تروکاژی، هر دو تصویر کاملا Focus خواهد بود.

اصلی ترین دلیل استفاده کارگردان ها از این نما، تاکید بر هر دو سوژه (دور و نزدیک) می باشد.

1) نمای معمولی

فیلم ها سی جی (CG Movies)

با سلام

به دلیل سر شلوغی در این روزها، کمتر میتوانم به این وبلاگ سر بزنم. پوزش من را پذیرا باشید.

در این پست قصد دارم شما را با اصطلاح CG Movies آشنا کنم.

این عبارت مخفف Computer Graphic است که در اصلاح عامیانه دیگر، 3D نیز گفته می شود. این اصلاح که اخیرا در دنیای فیلمسازی فراگیر شده است، بطور کلی به ساخت تصاویر (Pictures) و فیلم (Movies) به وسیله کامپیوتر گفته می شود. که زیر بنای آن computer science است.

دو محقق بنام های هاتسون و فیتر در سال 1960 مبدع آن بوده اند.

عبارت متداولی که بیشتر از CG به گوش ها خورده است، CGI یا computer-generated imagery است.

از فیلم های تولید شده در این حوزه میتوان به :

Final Fantasy: The Spirits Within

اشاره کرد.

ژانر «Coming-of-age» (سن حضور)

با سلام

با یک ژانر جدید در سینما مواجه شدم که لازم دانستم تا توضیحاتی را ارئه بدهم.

نمونه ای از این ژانر که در فیلم Boyhood 2014 به کارگردانی Richard Linklater که در سه بخش 

1. بهترین جلوه های ویژه
2. بهترین کارگردانی
3. بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی

در سال 2015 نامزد اسکار شده بود، ملاحضه می کنیم.

این ژانر بر اساس قهرمان پروری (protagonist) نوجوانان برنامه ریزی شده است. اساس این ژانر بر ادبیات و رشد نوجوانان و جوانان متمرکز است. همچنین تاکیدش بر دیالوگ و مونولوگ های درونی است.

بلاک باستر ( Block Buster )

بلاک باستر معانی متفاوتی داره،یکیش که این معنی رو بده یعنی رمان یا بازی یا چیزی که محبوبیت زیادی نزد مردم پیدا کرده باشه.

فیلم های بسیار پر خرج و عظیم که معمولا طولانی تر از زمان فیلم های عادی هستند و پر آب و رنگ ساخته می شوند و معمولا از دکورهای عظیم استفاده می کنند. این فیلم ها با توجه به هزینه ای که در بر داشته اند باید فروش زیادی بکنند تا به سوددهی برسند. بلاک باستر هم معنای پرخرج را با خود دارد و هم معنای پر فروش را. برای مثال فیلم هایی مانند برباد رفته ( 1939- Gone With The Wind )، تایتانیک ( 1998- Taitanic)، جنگ ستارگان ( 1977- Star wars ) و ... .

منابع: forum.gameemag.ir ، daneshnameh.roshd.ir

قهرمان (HERO) و ضدقهرمان (ANTIHERO) (اشتباهات !! )

یکی از اشتباهاتِ رایج در ادبیاتِ سینمایی، استفاده از واژۀ «ضد قهرمان» (ANTIHERO) به معنای شخصیت و نیروی منفیِ داستان و دشمنِ قهرمانِ داستان است، یعنی استفاده از آن به عنوان معادلی برای واژۀ «بدمن» (BADMAN) یا به‌طور دقیق‌تر آنتاگونیست (ANTAGONIST) که دشمنِ قهرمان داستان یا به عبارت دقیق‌تر پروتاگونیست (PROTAGONIST) می‌باشد.

تکنیک های ترکیب بندی (Composition) در سینما (4)

موضوع پست شماره (4) : خطوط (هادی و اریب و ... )

خطوط هادی

خطوط خیالی هستند که چشم بیننده را به درون تصویر سوق می دهند که ایجاد عمق می کند. این خطوط همچنین به تصویر حس حرکت و انرژی می دهند.

 خطوطی که همچون برج های دیدبانی چشم ما را به نقطه توجه عکس می کشانند و یا بر عنصر "مسافت" و یا "ارتفاع" در عکس تاکید می کنند.

 از خطوط (هادی) به منظور خلق یک روایت تصویری درترکیب بندی استفاده می شود. این خطوط برای جلب چشم ها به یک نقطه کانونی که می خواهید برجسته کنید، استفاده می شوند، چشم مخاطب را در عکس می گردانند و از سرگردانی چشم در عکس جلوگیری می کنند. همچنین می توانند ارتباط عناصر پیش زمینه و پس زمینه را برقرار کنند.

قوی ترین اثر خطوط هادی، تمرکز بر روی موضوع اصلی است. این می تواند شئ یا بخشی از طبیعت باشد اما اغلب یک شخص یا انسان است.

 

تکنیک های ترکیب بندی (Composition) در سینما (3)

موضوع پست شماره (3) : قانون مثلث های طلایی (golden triangles)

پس از نقطه و خط،‌شکل هندسی سومین عنصر ساخت سطح است . ما سطح دیدگانیی ( مثلث دیدگانی ، دگرگونیهای مثلث دیدگانی ، شکلهای دیدگانی ) را که به وسیله تعدادی خط محدود می‌شود، از سطح پری که توده‌ای را تشکیل می‌دهد جدا می‌کنیم . 
این سطح پر می‌تواند از یک رنگمایه تنها یا چند (دایره رنگ|رنگمایه)) شکل گرفته باشد. 
شکلهای هندسی پایه‌ای عبارتند از مثلث، دایره و مربع . 
مثلث شکل هندسی فعالی است . وضعیت متعارف آن ( که مانند هرم است) به آن حرکتی روبه بالا می‌دهد. در بحث مثلث دیدگانی ،‌ گرایشهای کلی و امتدادهای مثلث را مشخص کرده‌ایم. 
این اصلها برای سطح مثلثی نیز معتبر هستند. رشته‌ای از مثلثهایی که پهلو به پهلوی هم نهاده شده‌اند، بلافاصله رشته‌ای از مثلثهای دیگانییرا به وجود می‌آورد که وضعیت وامتداد آنها به کلی بامثلثهای اولی ضدیت دارند. ( عکس سمت راست) 
در عکس زیر مثلثهای تیره‌ای که به وسیله شیروانیها شکل یافته‌اند ، از تعادل بخشیدن به حرکت روبه بالای شیروانی سفید ناتوان هستند.