با سلام
مدت هاست که در حال آماده سازی این مقاله هستم.
با توجه به تجربه ی چندین ساله در صداگذاری به این 8 مرحله رسیدم بنابراین ممکنه که همکاران دیگری مرحله ی دیگریو اضافه یا کم بدونن.
پس این مراحل مطلق نیست و ممکنه این پست بروز بشه.
توجه: این مطالب به سختی بدست آمده است به قیمت ساعت ها تلاش، خستگی، پست سیستم نشستن، پرسیدن، ضایع شدن، خراب شدن پروژه و ... بنابراین از آن به بهترین نحو استفاده کنید.
نویسنده و کارگردان : کامران محمدی
مدیر تصویربرداری و تدوین : علیمحمد اقبالدار
خلاصه داستان : بحران آب بهانه ای برای سودجویی افرادی شده و در این بین خانواده ی مهران و مهران هایی قربانی می شود که ...
کاری کنید که تماشاچی عذاب بکشد!
هیچکاک از عذاب دادن تماشاچی همیشه لذت می‌برد. سینمای او تماشاگر را روی نوک صندلی خود میخکوب می‌کرد. نقطه اوج‌های فیلم «سرگیجه» گواهی بر این مدعاست. در فیلم‌های «طناب» و «پنجره عقبی»، او خطر را در اوایل کار به ما نشان می‌دهد و مابقی زمان، در دلهره و ترس و اضطراب نگهمان می‌دارد. هیچ سرمایه‌گذاری‌ای روی مخاطب قوی‌تر از این نیست که کاراکتر فیلم، تهدیدات جانی و حسی خود را با تماشاچی قسمت کند. هیچکاک این کار را بدون افتادن در ورطه سطحی‌نگری یا استفاده از ترفندهای بی‌ارزش انجام می‌داد.
✨اما به آنها تنش و لذت بدهید
همان تنش و لذتی که وقتی حین دیدن یک کابوس از خواب می‌پرید، دارید. صرف نظر از اینکه هیچکاک چقدر بیرحمانه با تماشاچی برخورد میکند، او همیشه به یک پایان خوش هالیوودی می‌رسد. همیشه نور و روشنی را در انتهای راه قرار می‌دهد. البته به شرظ اینکه قبل از آن، یک چاقو به پشت شخصیت اصلی وارد نکند!
سلام دوستان
یکسری از نورهای سینمایی معروف و قوی و پرکاربرد وجود داره به نام ددولایت یا DEDLO LIGHT
1) نورهایی لبه بارک که بسیار در نورپردازی به سبک low-key به شما کمک میکنه.
که از این مدل میشه به dedolight DLED4 نام برد که بعضی ها از لنز DP2.1 هم استفاده میکنن برای آن.
خبرگزاری مهر - گروه فرهنگ و هنر: ددو وایگرت یک از شناخته‌شده‌ترین نورپردازان سینمای جهان و طراح سیستم‌های نورپردازی «ددو» و برنده دو اسکار نورپردازی در آکادمی اسکار چندی پیش برای برگزاری کارگاه نورپردازی مهمان سینمای ایران بود.
از این فرصت استفاده کردیم تا با ددو ویگرت گفتگوی کوتاهی داشته باشیم. او چندان با سینمای ایران آشنایی ندارد اما تا آنجا که می داند سینماگران ایرانی افراد تحصیل کرده ای هستند که به خوبی می دانند چطور از ابزار در دسترس خود استفاده کنند.
وایگرت در سال 1990 برنده جایزه اسکار در شاخه فنی به جهت طراحی و ساخت «ددو لایت کلاسیک» شد و در سال 2003 نیز جایزه اسکار شاخه علمی مهندسی را برای طراحی و ساخت چراغ‌های سری 400 بدست آورد.
وی همچنین برنده جایزه «امی» از آکادمی هنر و علوم تلویزیونی در سال 2003 است. گفتگوی مهر با این برنده اسکار را می‌خوانید:
این قضیه را باید همین الان متوجه شوید: فیلم کوتاه یک فیلم بلند فشرده شده نیست. نویسندگان (و کارگردان‌هایی) که این مسأله را قبول نکنند، دیر یا زود شکست می‌خورند.
نکته کلیدی در نگارش یک فیلمنامه کوتاه، سادگی است.
نمی‌توانید صرفا یک ایده فیلم بلند یا مخصوصا یک ایده پیچده را در قالب یک فیلم کوتاه فشرده کنید و بتوانید از پس آن برآیید. این کار شما مثل این است که سعی کنید یک رمان را به یک داستان کوتاه تبدیل کنید. فیلم بلند و کوتاه دو موجود کاملا متفاوت هستند.
این نکته را باید در نظر داشته باشید که فیلم‌های کوتاه موفق زیادی وجود دارند که از قالب‌های تجربی، استعاری یا ضدساختار استفاده میکنند. این فیلم‌ها از روایت یا ساختار معمولی پیروی نمی‌کنند و نکته جذاب ماجرا همین است. اما چه مشغول سروکله زدن با یک مفهوم جسورانه یا روایت یک داستان معمولی باشید یا نه، در هر صورت فیلمنامه شما باید شامل یک ایده مرکزی باشد و همه چیز، تمام اعمال، تصاویر و دیالوگ‌ها باید در خدمت این ایده باشند. در فیلم کوتاه فرصتی برای عرضه یک طرح داستانی مفصل، شخصیت‌های فراوان یا مقدمه چینی‌های طولانی وجود ندارد.
سه فیلمنامه از گیلان در بخش مسابقه ی جشنواره منطقه ای انجمن سینمای جوانان ایران - شبدیز راه یافتند.
علیمحمد اقبالدار - اتاق آخر
نواب محمودی - مشما مشکی
حمید پروانه - پالتو
این مقاله در حال تکمیل شدن است ...
سلام
چند وقتی بود برحسب درگیری که دارم (تصویربرداری) و برخورد بعضی از جشنواره ها نسبت پذیرفش فیلم ها با fps مختلف تحقیق جامعی کردم و به نتیجه زیر رسیدم:
بنابراین از ابتدا شروع میکنم:
خوب همونطور که احتمالا میدونید سیستم پخش تلویزیونی-سینمایی آسیا PAL و سیستم پخش تلویزیونی-سینمایی آمریکا و قسمتی از اروپا NTSC است.
PAL مخفف: Phase Alternating
NTSC مخفف: National Television System Committee
هیچ فیلمسازی، کامل نیست، خصوصاً اگر تازه وارد این حرفه شده باشد. احتمالاً تعداد اشتباهاتی که در سال‌های اولیه فیلمسازی خود انجام می‌دهید از دستتان در می‌رود اما اگر حین کار بر روی پروژه بدانید که باید مراقب چه چیزهایی باشید، از اشتباهات احتمالی اجتناب می‌کنید. اما مواردی که یک فیلمساز کم‌تجربه باید به آنها توجه داشته باشد چیست؟
🔷صدای بد: فیلمسازان کارکشته به شما خواهند گفت که داشتن صدای باکیفیت، اهمیت بیشتری از تصویر باکیفیت دارد. پس هزینه‌های خود را فقط به داشتن دوربین خوب اختصاص ندهید، کمی هم تجهیزات صدابرداری خوب تهیه کنید.
نداشتن آمادگی: برای ساخت فیلم، داشتن آمادگی از ملزومات است اما آمادگی برای چی؟ این لیست، بسیار بلندبالا است اما مهم‌ترین‌ها عبارتند از: داشتن باتری‌های شارژ شده به مقدار اضافی، داشتن لوازم/ لباس/ آکسسوار مورد نیاز، بررسی وضعیت آب و هوا، گرفتن مجوزهای لازم، و پوشیدن کفش راحت!
🔷نداشتن افکت‌های صوتی کافی: این یک اشتباه کلاسیک است. افکت‌های صوتی مخاطب شما را متقاعد میکند که آنچه تماشا میکنند واقعی (و نه یک تمرین فیلمسازی) است و به تصویر شما عمق می‌دهد. از افکت‌های صوتیِ مناسب، با کیفیت و به‌جا استفاده کنید.
قصه‌ی پرداخت‌نشده: این مورد باید اولویت اول باشد! قصه، همه‌چیز است. اگر با یک قصه و فیلمنامه بد، وارد فاز ساخت فیلم شوید، نتیجه کار قطعا بد از آب درمی‌آید. ورودی بد، منجر به خروجی بد می‌شود. وقت بگذارید و قصه خود را سر و سامان دهید.
تدوین درست و دقیق قطعه های گفتگودار، مسائل سهل و ممتنعی را برای کارگردان و تدوینگر به وجود می آورد. اگر گفتگوها خوب نوشته شده باشند، سرهم کردن نماها ساده است و کار به آسانی پیش می رود. واژه ها صحنه را پیش می برند و کارگردان فقط باید مراقب باشد که تأکیدها واضح و روشن بوده و در جای درست خود قرار بگیرند. از طرف دیگر، اگر کارگردان نخواهد تمامی کار بر عهده ی واژه ها قرار گیرد و بخواهد عامل تصویر هم نقش مثبتی در صحنه داشته باشد، کارش بسیار مشکل تر خواهد بود.
ابتدا مورد اول را در نظر بگیریم. صحنه های گفتگودار را اغلب به این صورت فیلمبرداری می کنند:
1.دو نفر که در حال صحبت هستند در نمای متوسط یا دور نشان داده می شوند تا تماشاگر بر موقعیت آن ها آگاهی یابد.
2. دوربین به طرف آنها تراولینگ میکند یا به نمای دونفری درشت تری در همان خط دید نمای1 می بُریم.
